Of liever: waarom verblijf jij in een tent? Want wonen klinkt zo permanent en de plek waar ik zit is helemaal niet permanent. En ik wil ook niet dat mensen denken dat mijn intentie is om er permanent te verblijven, maar dat ik gewoon lekker recreatief de winter in een tentje doorbreng. Hoewel ik geen idee heb wat de volgende stap gaat zijn – en dat maakt ook niet zoveel uit want ik pak mijn tent zo in en kan overal staan – is het toch meer een tijdelijk iets dan iets waar ik mijn toekomstplannen op baseer. Toekomstplannen heb ik sowieso niet zoveel, dus dat scheelt. Wonen of verblijven, een beetje hetzelfde dus wat mij betreft.

Ik had afgelopen weekend een feestje en iemand vroeg mij ‘waarom woon jij in een tent?’ met een ietwat afkeurende toon. Ik vroeg hem terug ‘waarom woon jij in een stenen huis?’. Hij kon lekker douchen zei hij, en woonde bovendien in het bos, oftewel: best of both worlds. Ik vond het een best goed argument en had niet meteen een weerwoord, maar later ging ik nadenken. Een huis kost geld. Heel veel geld tegenwoordig. Geld krijg je alleen als je werkt, veel werkt. Veel werken betekent minder vrijheid om spontaan te doen waar je zin in hebt en vaak betekent veel werken ook weinig buiten zijn (ligt natuurlijk een beetje aan je baan). En dat precies beknelt mij. Ik voel een behoefte aan onafhankelijkheid, en dure bezittingen zijn de grootste slavendrijvers die je maar kunt hebben. Je wordt een slaaf van je spullen en zo wordt je hele leven voor je bepaald, omdat je steeds maar geld moet blijven verdienen om een bepaalde levensstandaard in stand te houden.

Net liep ik langs een schoenenwinkel en zag vet mooie schoenen en toen besefte ik eventjes dat ik dat niet eens kan betalen, of eigenlijk, niet wíl betalen. In een flits was ik jaloers op alle goed-uitziende mensen die ik toen zag en toen besefte ik me weer dat al deze mensen zich waarschijnlijk de knetter werken om die dure schoenen te kopen, wat in principe niet écht nodig is. In onze cultuur is het een bepaalde standaard om je te kunnen kleden op een bepaalde manier en bepaalde spullen te kunnen bezitten, en het voelt al snel als tekortkomen als je die standaard niet bij kunt houden. Maar die standaard vereist ook een offer. En dat klinkt allemaal heel abstract, maar als ik denk aan dat ik bijvoorbeeld nu weer een huisje zou moeten zoeken word ik gewoon misselijk van het idee wat voor financiële- en daarmee vrijheidsgevolgen dat zou hebben. Dat zou betekenen dat ik MOET werken, waarschijnlijk minimaal 24 uur per week, en dat naast dat werken ik ook nog eens heel veel huishouden te doen heb, haha. Ik wil het gewoon niet meer. Ik wil geld gebruiken om te léven en werken omdat ik iets nuttigs wil doen. Niet werken omdat het niet anders kan.

En dat is niet het voornaamste waarom ik in een tent verblijf. Ik voel me beter dan ooit, zo dicht bij de grond, het stille bos om me heen. ’s Nachts steeds weer de bosuil horen, de volle maan het heideveld zien belichten. Wakker worden zonder bladblazers, zonder auto’s, zonder stenen om me heen maar gewoon meteen in contact met de buitenlucht. Dat is wat ík verlang en waar ik intens gelukkig van word, maar dat vind jij als lezer misschien niet per se. Dus voor mij is werken ook een barricade om verbonden te kunnen zijn met datgene waar ik gelukkig van word. En datgene waar ik gelukkig van word vereist ook dat ik minder hoef te werken dus dat heb ik wel goed geregeld 😉 Sommige mensen vinden werken gewoon prima en kunnen daarmee een levensstijl onderhouden waar zij gelukkig van worden, dus dat is ook gewoon helemaal oké.

Dan nu terug naar de huidige stand van zaken. Het regende deze week wat, maar het was ook veel droog (optimist ben ik hè?!). Ik was bang dat mijn tent weg zou drijven omdat ik in een kuiltje sta, maar mijn spullen & ik bleven superdroog! Ik had een drukke week en was veel weg, en kwam dan in het donker thuis aan. Ik lag steeds al om 20/21:00 op bed en sliep ook vrij snel, en had de wekker om 6:00 staan zodat ik met het opkomende licht mijn koffietje aan het zetten was. Ik drink trouwens gewoon van die oploscappuccino’s, want dat is gewoon lekker en makkelijk. En ik kook op een benzinebrander wat fijn is want het gaat langer mee, is overal verkrijgbaar en kan ook tegen koude temperaturen. Ik ben ook een paar keer in de regen thuisgekomen, en dan hing ik mijn kleren gewoon op onder de tarp en dook ik mijn warme donzen slaapzak in en sliep ik heerlijk in met kletterende regen boven mijn hoofd. ’s Avonds, als ik nog niet slaap, app ik met vrienden, lees ik een boek, oefen ik op mijn blokfluit, of schrijf ik in mijn dagboek. Kortom: ik leef de droom.

Met de regen leek het eerst een crime om vanuit iemands warme huisje weer terug te gaan naar het natte, donkere bos. Maar eenmaal daar aangekomen voelde ik me juist veel meer op mijn gemak. Als het in het bos regent is het nog steeds mooi. Als het in de stad regent is het een depressieve bende (vind ik). Dus ik liep gewoon ultiem happy (en brak) door een regenachtig, schemerig bos en voelde me zó thuis! Ik kan me echt niet meer voorstellen dat ik ooit niet meer in een bos woon, want dan word ik denk ik meteen vreselijk ongelukkig. Bos is alles voor mij. De regen is ook nog praktisch: want door een pannetje onder het laagste punt van mijn tarp neer te zetten heb ik drie dagen mijn eigen watervoorziening geregeld! Wel kreeg ik op Instagram de opmerking dat regen verontreiniging uit de lucht opneemt en je dit dus beter niet moet drinken. Ik kookte er een lekker groentesoepje van en zette er mijn bakkie mee, maar ik zal er maar niet al te veel van innemen. Misschien kan ik er de afwas of de was mee doen, of mezelf eens een keer wassen want dat mag ook wel wat vaker 😉 (koud!!).

Ik ben wel benieuwd naar de koudere dagen! Ik heb mijn kacheltje nog niet gestookt, want het is nog best warm. Maar het is wel lekker dat binnenkort een keer te doen om de tent even droog te stoken, dan wil ik meteen alle wollen kleedjes en schapenvachtjes buiten luchten. Maar wat ga ik doen als het erg koud en vochtig is? Blijf ik dan wel warm in mijn slaapzak? Slaap ik dan gewoon vanaf het donker wordt tot het weer licht is? Heb ik dan wel puf om te koken – of bevroren vingers? Ga ik dan veel vluchten naar vrienden of cafés, of blijf ik dan juist ook lekker op mijn plekje? Ik heb zin in al deze uitdagingen en kijk ook uit naar volgende zomer. Volgende zomer, als ik dit allemaal achter de rug heb en gewoon wéét hoe je een winter door kan brengen in een tentje in het bos. Hoe capabel ben ik dan?!?!?!!?!?