Nomaden na Schotland
GR10 in de Pyreneeën
De laatste piek
Gr10 in de Pyreneeën dag 14-16 Na een heerlijke dag zonder wandelen en twee nachten in een bedje vertrokken we weer. We maakten de studio grondig schoon, want daar had de host in capslock op gehamerd “IK BEN ERG STRICT OP SCHOONMAKEN, GRAAG DE VLOER STOFZUIGEN EN WASSEN”. Beetje heftig vonden we dat en ook…
Lees verder
Sprinkhanen eten
Gr10 in de Pyreneeën dag 7-14 Op 2400 meter hoogte kamperen, onze hoogste plek tot nu toe! We bibberden, maar wilde per se onze maaltijd buiten maken. We moeten al dagen met kromme rug en slapende benen in kleermakerszit vanuit de binnentent koken, omdat het steeds ’s avonds regent. Maar nu maakte Ted ons prakkie…
Lees verder
Voor zwerven moet je in Frankrijk zijn
Gr10 in de Pyreneeën dag 1-7 Maar echt, behalve aan eten geef ik geen drol uit. We kamperen in de bergen en met z’n tweeën is alles makkelijker. Zeiknatte tent die lekt? Onweerswolk recht boven ons? Geen snoep meer? Samen overleven we het wel. In m’n eentje had ik allang een Airbnb geboekt met tv…
Lees verder
Twee weken terror
Het sneeuwt er nu en het weerbericht waarschuwt voor overstromingen. Daar kom ik dan aan, met mijn regenjas die na een klein buitje al doorweekt is. Maar, overdag kan het dan ook opeens weer zo heet zijn dat je in je hempje en korte broek wil lopen. Nou, pak daar maar eens een lichte backpack…
Lees verderFietsreis Schotland zes maanden
De cirkel is rond
Het leven is één groot wachten tot de dood. Zo voelt het althans als je tweeënhalve dag aan het reizen bent van A naar B. Dit keer gaat het niet om the journey maar om the destination. Het liefst zou ik deze dagen overslaan, want ik verveel me kapot. De hoeveelheid uren die ik op…
Lees verder
Verzopen kat op de bergtop
In het Westen regent het altijd. Neem je de bus rechtstreeks naar het Oosten, trekt de lucht opeens een half uur voor Inverness open en staat je er een stralend zonnetje te wachten. Het gebeurt elke keer weer. Op zich geen straf, aangezien ik Inverness als uitvalsbasis gebruik. The place to be. Munro baggingIk was…
Lees verder
Mijn stekkie in Inverness
Inverness, mijn thuis in Schotland. Elke keer ben ik weer blij als mijn tentje op de camping staat op zijn vaste plekje. In het hoekje achter de receptie, met net een beetje schaduw, zodat ik bij zonnig weer niet stik in de tent, en naast de waterbak voor de eenden. Oja, en de poes loopt…
Lees verder
Liefde, een community, en manden maken
Wat zie je voor je als je het woord ‘ecovillage’ hoort? Een bij elkaar geraapte bende van stacaravans en pipowagens, omgeven door torenhoog onkruid? Of een veld vol yurts waar iedereen op blote voeten loopt en moeder aarde aanbidt? Misschien een poepsjieke wijk met duurzaamheidsgoeroe’s die spirituele verlichting zoeken? Om eerlijk te zijn: dit ecovillage…
Lees verder
Met brandende blaren
Met brandende blaren onder beide voeten sjouw ik mezelf het stenige paadje op. Mijn schoenen zijn zeiknat, ik word belaagd door midges (steekvliegjes) en zelfs mijn rug vertoont inmiddels pijntjes. Maar in de verte zie ik in de groene vallei die wordt omringd door torenhoge, in mist gehulde bergen, de hut. Een klein stenen huisje…
Lees verder
Een gouden randje
Vanaf Aberdeen was het flink doorbeuken. Ik wilde de stad uit en meters maken. Ik volg de Noordzeeroute, die ook helemaal langs de kust van Engeland, België, Nederland, Duitsland, Denemarken en Noorwegen loopt. Mijn moeder heeft die nog op haar ‘to-do-lijstje’ staan, maar het jammere is dat je sinds Brexit geen boot meer kunt nemen…
Lees verder
Ontmoeting met de das
De Grote Vriendelijke Reus (GVR). Wie kent dat boek nog? Toen ik kind was ging ik eens naar de tekenfilm ervan met mijn vader en vriendinnetje Gabriëlla, dat heeft toen veel indruk op me gemaakt. Nu, misschien wel twintig jaar later, kijk ik de gespeelde versie op een levensgroot beeldscherm. In een kamer, in de…
Lees verder
Op pad met een lege batterij
Na een hele fijne twee weken met moeders was ik weer in m’n uppie in de stad. Ik had een fijn hotelkamertje, sliep in het zachte bedje lekker lang uit en keek rare Britse tv-programma’s met een kopje thee erbij. Voor mijn verjaardag kocht ik bij de kringloop een donkergroene velvet jurk waarin ik naar…
Lees verder
De vogelaar in mij (Orkneys)
Vannacht kroop ik op handen en knieën de tent uit, zo zacht mogelijk om mijn moeder niet wakker te maken. Mijn voet raakte haar gezicht nog nét niet, maar daar was ook alle elegantie mee gedaan. Ik was een uur daarvoor in slaap gevallen, maar het was nu half vier en dat was het signaal…
Lees verder
Brak in de bivakzak
“You dropped something over there”, zei de campingbaas terwijl hij op me af liep. Ik schrok, vanochtend was hij me ook al voor toen een plastic zak wegwaaide. Onmiddellijk kwam hij toen zijn houten kantoortje uit om hem op te rapen, voor ik ook maar de kans kreeg om op te staan. Wat was er…
Lees verder
The road to Inverness
Kyle of Tongue Campsite Het regende keihard, maar ik was gewoon van plan door te fietsen en niets kon me tegenhouden. Bovendien was de camping duur en alle stopcontacten afgesloten, voor je mobiel opladen moest je betalen. Dat vond ik de grootste gierige onzin, dus met mijn meest charmante glimlach regelde ik bij de receptionist…
Lees verder
Whiskey dude zonder tanden
Eindelijk regent het en ik voel me weer helemaal mezelf. Ik en regen gaan perfect samen, dus ik heb mijn regenpak aangetrokken en ben door het mistige landschap van de camping naar de dichtstbijzijnde pub gelopen. Ik verheugde me al een week op een whiskey, mede veroorzaakt door het boek dat ik lees en waarin…
Lees verder
Janken in de tent
De eerste mental breakdown in 2,5 maand, nog best netjes. Ik heb dus het Noorden bereikt en lig al twee dagen voor pampus in m’n tent. Op een fijne camping, gelukkig wel. Er is een apart veldje voor trekkers en het is een stille plek. De douches zijn top en de supermarkt ook, bovendien zit…
Lees verder
I freakin’ made it!
De beste warme chocolademelk (van de wereld? De UK?) met twee shots espresso: de mountain mocha. Ik mag er vier bonbons bij uitkiezen. Vervolgens drapeer ik me aan een tafeltje binnen, want die felle zon trek ik niet meer. I made it. I freaking made it! Ik ben eindelijk aan de Noordkust, waar onder scherpe…
Lees verder
De taal van vogels
Ik werd vroeg wakker van een scherpe jeuk onder mijn oksel en hoewel half slapend wist ik: TEEK. De afgelopen dagen liepen ze continu over mijn voeten, handen, benen, overal. De kleine motherfuckers. Inmiddels reizen ze met me mee in mijn sjaal, op mijn tent, en waarschijnlijk ook in mijn haar en onderbroeken. Wegvegen heeft…
Lees verder
Tot nooit, Fort William
Het is zo verleidelijk om te blijven. Om dingen niét te doen. Om het oude te behouden. Het voelt zo comfortabel, en beweging voelt oncomfortabel. Het onbekende, bah, griezelig. En zo sliep ik vijf nachten op de camping bij Tobermory. Niet alleen uit angst hoor, ook gewoon omdat het er ontzettend fijn was. Ik zou…
Lees verder
Schotland’s beste boyband
Ten westen van me, waar de rode zon achter de heuvel verdween, hoor ik het ruisen van de zee. Ten oosten, waar de bergkam begint, de bosuil met zijn herkenbare roep. Noordelijk van me, op twee meter afstand, zet een bebaarde jongeman uit York zijn tentje op. Zuidelijk kletsen drie vriendelijke mannen van middelbare leeftijd…
Lees verder
Groene bermen eten
Oh, de dagen dat de zon schijnt. Dat ik mijn tent droog ik kan pakken en in de warme ochtendstralen mijn bakkie koffie drink. Dat mijn kilometers elke vijf minuten worden onderbroken door de verse blaadjes die ik overal in de bermen zie en wil plukken. Dat ik lange lunchpauzes houd, liggend in het gras…
Lees verder
De zee plukt ze voor je
Via het platform Wwoof kun je in ruil voor kost en inwoning een tijdje op biologische boerderijen werken. Tweeënhalve week verblijf ik op een smallholding: een niet-winstgevende boerderij waar de eigenaren een groot bosgebied onderhouden (uit liefde voor de natuur) en hun eigen groenten verbouwen. De eerste week waren er nog twee stelletjes: het vogelaarstel…
Lees verder
A trombone and a mostrap
Bergen zijn zo waanzinnig, overweldigend mooi, dat ik me er soms even van terug moet trekken om het te verwerken. Dat ging er door me heen toen ik eergister met de ferry het eiland Arran achter me liet. Besneeuwde toppen zwaaiden me uit, maar ik zwaaide niet terug maar keerde me om naar het vasteland.…
Lees verderEr is iets fout gegaan. Ververs de pagina en/of probeer opnieuw.
De Natuurverbinding 