Daar waar de rivierkreeften sterven
Als ik avonturen onderneem heb ik een – weliswaar vage – regel. Niet teveel uitdagingen tegelijk, want dan wordt het te heftig. Wat teveel dan precies is weet alleen ik, in het moment. En uitdaging, dat zou ik krijgen.. De uitdagingen op deze tocht waren de omgeving vol met grote roofdieren (zwarte beer, cougar, wolf);…
Lees verder
Alleen tussen de beren
Gister zagen we een beer. We waren nietsvermoedend door het bos aan het fietsen toen een wielrenner die ons vijf minuten daarvoor ingehaald had, ons weer tegemoet fietste. Hij stak zijn hand op ten teken dat we moesten stoppen. ‘Een enorme zwarte beer op het fietspad verderop, hij loopt deze kant op’. We keken elkaar…
Lees verder
Óns einde van de Pennine Way
Ik ben alles zat. Ik ben de oploskoffie zat, ik ben mijn gore kleding zat, ik ben het zat dat ik elke dag hetzelfde linzenprutje eet, ik ben het zat dat mijn tent een grote teringbende is en het ook niet echt anders kan, en ik ben het elke dag weer boodschappen doen zat. Maar…
Lees verder
Pennine Way week 3
Nou, de meiden zitten weer in een café. Bovenop mijn warme chocolademelk prijkt een heuveltje marshmallows en Zora heeft een broodje zalm besteld. Het leven valt ons niet zwaar, ook al zijn we op hike met al onze spullen in een rugzak die aan onze schouders trekt. We hebben het er wel eens over hoe…
Lees verder
Week twee op de Pennine Way
We lagen ’s avonds in bed te analyseren hoe onze tassen lichter zouden kunnen. Ja ik weet het, wij zijn vóór leuke spulletjes mee en lekker langzaam zwerven, maar soms vragen de etappes echt om een lange dag met steile klimmetjes en die vinden we toch wel heftig met onze boeken en grote gasblikken. Nu…
Lees verder
Eerste week Pennine Way
Een dikke blaar onder mijn voet en mijn knie zeurt bij elke draai. Ik voel me misselijk en wil eigenlijk mijn bedje niet uit, we kunnen eindelijk eens lummelen in bed en rustig aan doen na bijna een week elke dag de wekker om zes uur, en ik geniet er nog even van. Maar Zora…
Lees verder
Vallei van de wolven
Daar stonden we dan, kwetsbaar met ons tentje in de open vallei. Het had zo Yellowstone Park kunnen zijn, of ergens in de Poolse bergen, of in Oost-Rusland ofzo. De sterren fonkelden helder aan de hemel en ik zei tegen Ted dat ik uitkeek naar de volgende ochtend, waarin deze koude nacht voorbij zou zijn…
Lees verder
Weekendje tarpen
Elke keer als ik de drie dagen per week in mijn kamer zit geniet ik intens. Ik rommel wat aan, kook lekker voor mezelf, slaap lang uit, doe wasjes en werk aan mijn creatieve projectjes. Maar na een paar dagen ben ik het ook altijd wel weer zat. Ik zit op een zolder en naar…
Lees verder
De laatste piek
Gr10 in de Pyreneeën dag 14-16 Na een heerlijke dag zonder wandelen en twee nachten in een bedje vertrokken we weer. We maakten de studio grondig schoon, want daar had de host in capslock op gehamerd “IK BEN ERG STRICT OP SCHOONMAKEN, GRAAG DE VLOER STOFZUIGEN EN WASSEN”. Beetje heftig vonden we dat en ook…
Lees verder
Sprinkhanen eten
Gr10 in de Pyreneeën dag 7-14 Op 2400 meter hoogte kamperen, onze hoogste plek tot nu toe! We bibberden, maar wilde per se onze maaltijd buiten maken. We moeten al dagen met kromme rug en slapende benen in kleermakerszit vanuit de binnentent koken, omdat het steeds ’s avonds regent. Maar nu maakte Ted ons prakkie…
Lees verder
Voor zwerven moet je in Frankrijk zijn
Gr10 in de Pyreneeën dag 1-7 Maar echt, behalve aan eten geef ik geen drol uit. We kamperen in de bergen en met z’n tweeën is alles makkelijker. Zeiknatte tent die lekt? Onweerswolk recht boven ons? Geen snoep meer? Samen overleven we het wel. In m’n eentje had ik allang een Airbnb geboekt met tv…
Lees verder
Twee weken terror
Het sneeuwt er nu en het weerbericht waarschuwt voor overstromingen. Daar kom ik dan aan, met mijn regenjas die na een klein buitje al doorweekt is. Maar, overdag kan het dan ook opeens weer zo heet zijn dat je in je hempje en korte broek wil lopen. Nou, pak daar maar eens een lichte backpack…
Lees verder
Verzopen kat op de bergtop
In het Westen regent het altijd. Neem je de bus rechtstreeks naar het Oosten, trekt de lucht opeens een half uur voor Inverness open en staat je er een stralend zonnetje te wachten. Het gebeurt elke keer weer. Op zich geen straf, aangezien ik Inverness als uitvalsbasis gebruik. The place to be. Munro baggingIk was…
Lees verder
Met brandende blaren
Met brandende blaren onder beide voeten sjouw ik mezelf het stenige paadje op. Mijn schoenen zijn zeiknat, ik word belaagd door midges (steekvliegjes) en zelfs mijn rug vertoont inmiddels pijntjes. Maar in de verte zie ik in de groene vallei die wordt omringd door torenhoge, in mist gehulde bergen, de hut. Een klein stenen huisje…
Lees verder
Wildplukronde in Wales
Wildplukken is één van mijn lievelingsbezigheden. Normaal deel ik op Instagram wat ik pluk tijdens mijn wandelingen, maar het leek me leuk er eens een flinke blog over te schrijven met wat context! Waar ik ook ben, ik kom altijd tot rust als ik ga wandelen om een thee van wilde planten bij elkaar te…
Lees verder
Op trektocht in maart
Vanuit mijn tent kijk ik over een drassig weiland uit. De harde wind waait vol naar binnen, maar dat deert niet want ik ben allang blij met deze plek. Na 20km lopen – de helft op blote voeten – had ik nog steeds geen idee waar ik de nacht door zou brengen. Het werd half…
Lees verder
De Natuurverbinding 