Wauw, wauw, wauw. Dat ging door me heen toen ik vanochtend door het bos fietste naar de stad toe. De krentenboompjes vullen het grauwe bos op met witte wolkjes bloesem. De berken laten nu ook verlegen hun ontpopte blaadjes zien. De lariksen – waarvan de naaldbosjes al een tijdje zichtbaar waren – maken van het bos nu een lichtgroen lentegeheel. De zwarte specht krijst de oren van mijn kop. Ik zie puttertjes, goudhaantjes, koolmeesjes, vinken. Het is nu écht lente.

Vrijwillige sleur

Ik bedacht me tijdens die fietstocht vanochtend dat het probleem in mijn leven vaak is dat ik regelmaat háát. Als ik de ene week op maandag in de bieb heb gewerkt en op dinsdag in café X, dan vind ik het de week erna té saai om weer op die plekken te werken. In ieder geval niet op dezelfde dagen, maar misschien überhaupt gewoon niet. Dat maakt het leven ook wel eens lastig, want dan heb ik best veel plekken nodig om genoeg te kunnen afwisselen. Dit zijn de plekjes waar ik me door de week heen bevind om te werken (in combinatie met andere leuke dingen):

• De natuurwinkel in Amersfoort. Héérlijke plek om lekker koffie te drinken en chille boodschappen te doen.
• De bieb in Amersfoort, fantastische collectie boeken, een chille espressobar, alleen vaak megadruk met studenten van de Hogeschool die ernaast zit
• De bieb in Leusden – chill, maar het winkelcentrum daar is nogal treurig dus daar een dag werken is vaak wel een beetje grauwig
• Café Parkhuis Amersfoort – bijna elke woensdag doe ik daar de startkoffie van de werkdag met collega Marleen, met de intentie om te vergaderen maar wat meestal een vergadering van onze privélevens wordt
• Bij mijn broer. Kan ik meteen mijn SCHATTIGSTE NEEFJE OOIT kapotzoenen, douchen, misschien een wasje draaien, soms mee-eten. Word daar altijd enorm verwend, maar voel me soms ook bezwaard om te vaak op hun te leunen.
• Bij mijn ouders. Heerlijke fietstocht door het bos, lekkere koffie, bijkletsen met moeders, spullen ophalen die ik dacht niet nodig te hebben maar toch mis.
• Gewoon een superrandom café op een random plek omdat ik daar toevallig ben
• MAS montagne in Amerongen, fantastische bosplek en heerlijke werklocatie
• Bij collega Marleen thuis, waar ik ook regelmatig douche/de was doe/mijn fiets repareer hahaha.

Met dit lijstje kom ik de weken wel door!

Ik haat regelmaat, maar ik merk ergens ook dat sleur in het leven af en toe ook hoort. Ook in dit tentleven. Ik heb weer een onwijs leuk weekend gehad bij vriendin Anne en haar kleine Jona, het weekend ervoor had ik een geweldig kampeeravontuur met de Aardwortels – een vriendengroep uit mijn studententijd. Daarna weer naar mijn vaste kampeerplekje gaan voelt na deze leuke dingen een beetje als een zwart gat. Dan voel ik me alleen, verveeld, saai. Is de week weer zo normaal, ga ik weer naar één van bovenstaande plekjes om te werken, ben ik weer in dezelfde stad te vinden. Maar ik realiseer me ook dat een ‘saai’ hebben juist ook pieken mogelijk maakt. Hoe heerlijk is het eigenlijk dat ik ook met mijn tent gewoon een vaste, saaie week heb? Het avontuur loert overal, het weer hoeft maar iéts te veranderen, mijn band hoeft maar lek te gaan, en de dag is alweer anders dan alle andere dagen. Maar juist een paar gemoedelijke dagen in de week maken de hunkering naar avontuur en plezier weer groter, wat ik dan weer opzoek in de weekenden of andere speciale momenten.

Grappig om dit zo te ervaren. Het maakt ook uit dat ik nu ovuleer en zin heb in leuke dingen en actie. Zou je me over twee weken spreken, dan baal ik van elke onregelmatigheid in mijn leven en wil ik alleen maar saai- en voorspelbaarheid. Ik kan nu alleen de schuld van saaiheid en sleur niet meer geven aan een vaste baan, een huis in de stad, veel verplichtingen. Het is helemaal mijn eigen verantwoordelijkheid, aangezien ik zelf bepaal hoe ik de dagen inricht. Erachter komen dat ook als je alle vrijheid hebt er soms sleur en saaiheid is, vind ik dan zelfs openbarend. Het is iets in mezelf, een bepaalde onrust, en dat is prima. En het is nodig. Ik ga mezelf weer vragen stellen: waar heb ik behoefte aan? Is er iets nieuws wat ik wil in mijn leven? Wil ik weer iets leuks plannen?

Wonen op een kapotte fiets

Wat niet zo sleurachtig was, was mijn fiets deze weken. Lekke banden, kapotte velgen. Had ik eindelijk besloten om in plaats van wandelen, fietsend door het leven te gaan (zodat ik meer spullen mee kan nemen), werkte mijn fiets me tegen. Gelukkig kwam mijn vader me een keer uit de brand helpen, en later mijn broer. Momenteel beweeg ik me voort op een OV-fiets (ik schreef eerst per ongeluk ‘plant ik me voort’, bijzondere plek wel om dat te doen), maar ik moet nog een oplossing bedenken. Vaak dienen oplossingen zich met de tijd aan, dus ik wacht rustig af, haha.

Ik ben wel ontzettend blij dat ik nu meer kleren mee kan nemen. Ik kan lekker afwisselen, leuke rokken aan, verschillende kleurtjes. En het weer helpt daar natuurlijk ook onwijs mee. Het is zachter en daardoor draag ik weer vooral katoen in plaats van wol. De nachten waren nog wel een uitdaging, vaak heb ik het nog fris als ik in bed stap en draag ik dan toch nog extra laagjes, om vervolgens nat van het zweet wakker te worden ’s nachts. Het komt denk ik ook een beetje door de gladde structuur van mijn slaapzak, dus nu heb ik een katoenen lakenzak van mijn moeder geleend en dat werkt als een gek. Het voelt lekker zacht op mijn huid en daardoor ook warmer ’s avonds (de slaapzak zelf voelt altijd koud aan). Nu zweet ik niet meer zo en slaap ik gewoon lekker door ’s nachts.

Ik begin mijn spullen (die bij mijn zus en ouders staan) wel steeds meer te waarderen. Ik hou van die gele broek. Ik hou van dat ene schriftje. Ik hou van mijn bollen wol. Ik hou van mijn meerdere paren schoenen. Ik hou van mijn campingspullen. Nu wissel ik regelmatig af omdat ik aan het experimenteren ben wat werkt, maar ik had ooit de intentie om uiteindelijk een vaste hoeveelheid spullen te hebben waar ik het mee doe. Nu besef ik me dat elke fase weer om andere spullen vraagt en ik dat ook fijn vind. Ik hoef niet één inboedel te hebben die voor alle seizoenen handig is. Dat is onmogelijk, want bijvoorbeeld alleen al voor schoenen bestaat niet hét perfecte paar. In de winter wil ik warm en waterdicht, in de zomer een open en barefootschoen, in de stad een esthetisch schoentje. Ik kom er dus steeds meer achter dat ik niet per se het minimale van het minimale wil, ik vind comfort ook leuk. En ik had niet gedacht dat dat het meeste zou gelden voor kleding!

Maar stel dat mijn zus ooit weggaat uit haar huis, bijvoorbeeld om weer naar Canada te emigreren? Mijn ouders zitten niet te wachten op een kamer vol met mijn spullen, en ik vind die afhankelijkheid zelf ook niet fijn. Daarom ben ik de laatste weken een beetje aan het mijmeren over de mogelijkheden hierin. Er is iets dat ik zeker wil: wonen in een tent, om het buiten zijn en om het nomadische. Maar wat doe ik met mijn spullen? Het heeft allemaal nog geen haast, en daarom is het fijn er nu alvast wat aandacht aan te geven. Mijn ideeën tot nu toe:

• Een autootje met een achterbak vol spullen (maar dan rijd je altijd met een zware auto + auto kost veel onderhoud/belasting etc)
• Een tuinhuisje ergens huren bij iemand of op een camping ofzo (kan dat überhaupt)?
• Een vaste plek met mijn tent waar ik ook in een soort schuurtje spullen op kan slaan, maar ook mijn tent zó in kan pakken en kan nomaden
• Een opslag huren, wel duur
• Een keet ergens op een boerenerf

Ik wil níet in een tiny house wonen. Ik wil niét in een camper wonen. Ik wil niét een grote tent waar al mijn spullen in passen. Ik hou van mijn kleine tentje en mobiliteit. Maar het is ook fijn om al mijn spulletjes bij de hand te hebben. Dus geniale ideeën zijn welkom hihi.

Nou dat was even een korte blog, je kunt reageren zonder in te loggen als je je e-mailadres niét invult.

Liefs, Simone