Tijd voor weer eens een blog. Languit lig ik op de bank in een prachtig huis in Drenthe. De bank ligt vol met knutselprojectjes die ik vandaag gestart ben. De tv staat niet aan, maar dat stond hij de afgelopen weken wel. Ik was eens op de hoogte van het nieuws in Nederland, en dat was een goede timing met de val van het kabinet.

Tv?? Ja! Ik zit twee weken in het huis van vriendin Afieke en haar partner. Zij kamperen ondertussen lekker in Frankrijk, terwijl ik geniet van de heerlijke luxes van een huis. Ik ben nauwelijks buiten, maar dat vind ik niet erg na twee weken door Wales gezworven te hebben met medetentbewoonster Zora. Dat was best intensief, fysiek maar ook sociaal. We hebben de grootste lol gehad en we hadden weliswaar allebei onze eigen tent (wel een voorwaarde hoor, als je een maand full-time samen optrekt), maar je leeft toch samen. In dit huis kan ik me even helemaal onttrekken aan het sociale leven. Heerlijk tot rust komen dit! Afieke heeft ook nog eens een megatuin met zwembad, dus ik hoef het erf niet af. Ik spendeer mijn dagen met veel slaap, kroelen met de poes, haken met de tv aan, mijn boek lezen en werken. Dat laatste gaat fantastisch hier: ik hoef niet te bedenken waar ik vandaag nou weer ga zitten met mijn laptop en ik hoef ook geen geld uit te geven terwijl ik werk. Al met al vind ik het heerlijk met mezelf te zijn en gewoon te doen waar ik zin in heb!

Ik was eerst van plan de tent in de tuin te zetten en daarin te overnachten. Ik was bang dat ik mijn compacte, overzichtelijke tentje zou gaan missen. En ik ben ook niet zo goed met spullen, dus ik dacht: wat ik niet gebruik hoef ik ook niet schoon te maken. Ik was voornemens om gewoon mijn campingkookset te gebruiken en in het huis misschien alleen het koffiezetapparaat uit te buiten.

De tweede dag gooide echter roet in dat eten, omdat ik in de heftige storm mijn tent moest opbreken om te voorkomen dat hij weg zou waaien! Ik maakte van de nood een deugd en sliep diezelfde avond in het bed dat Afieke voor me had opgemaakt. De duisternis, stilte en zachte lakens bevielen zo goed dat die tent in de verpakking is gebleven. Ik sliep echt een stuk beter dan de nachten ervoor! Ik realiseer me daardoor ook weer dat wonen in een tent best intensief is in de zomer. In Wales ervaarden Zora en ik dat ook al met alle overlast op campings (in de weekenden stond alles vol met barbecuende tjappies) en in de voorjaarsvakanties (pasen, pinksteren, meivak) was het ook op mijn vaste terreintjes in Nederland al erg druk. Je went er wel aan, maar het is wel even andere koek dan complete stilte om je heen zoals ik in dit huis heb. Bovendien: het is hartstikke lang licht! Daarmee slaap ik toch minder diep in de tent en ik geniet dan ook van de heerlijke nachten hier.

En tsja.. dat campingpannetje heb ik ook nog niet aangeraakt. Eigenlijk doe ik het best goed zo in dit huis. Ik hou de afwas bij (lang leven de vaatwasser), ik ruim achter mijn kont op, en ik vind het top om alles bij de hand te hebben. Een koelkast blijkt ook best fijn op hete dagen (😂), op een bank kunnen zitten is best eens leuk voor de afwisseling, en ik ga ook heel goed op Afiekes mega wolvoorraad. Ik heb alweer een goed ritme hier ontwikkeld van weinig doen, en me toch heel voldaan voelen. Ik zit nu al de hele avond gewoon in stilte te haken, soms zit ik heel lang doelloos op mijn telefoon te scrollen, soms lig ik om 21u al in bed een beetje na te denken over het leven. Soms bestaat mijn dag uit: koffie-even naar het dorp fietsen-eten regelen-slapen. En op dat soort dagen ben ik een erg gelukkig mens.

Ik kan heel goed tevreden zijn met ‘lege’ dagen. Dagen waarop je niet per se iets nieuws leert, iets bijdraagt aan de wereld, of iets nuttigs doet. Sterker nog: ik merk dat ze essentieel zijn voor mijn welzijn. Ik heb elke week wel zo’n dag nodig, en ook na bijvoorbeeld een productieve werkdag of een hele sociale dag, heb ik avonden nodig waarin niks hoeft behalve bestaan. Het zijn de dagen waarop je alle prikkels verwerkt en alles wat je mee hebt gemaakt de revue laat passeren. Op dat soort dagen hoef ik gewoon niet veel van mezelf, ook geen to-do’s.

To-do-lijstjes maak ik sowieso alleen voor werk, want ik heb door een dag zoveel ‘oh dit moet ik nog doen!’ momentjes dat ik helemaal gestresst raak als ik dat ook nog eens op papier zou zetten. De meeste dingen zijn niet urgent en dat kan ik ook heel goed inzien. En als ik er op het moment dat ik er aan denk geen tijd voor heb of voor wil maken, dan laat ik de gedachte weer wegstromen. Het ‘nu of niet’ concept noem ik het. Dat betekent dat ik veel minder perfectionistisch naar mezelf moet zijn. Als ik denk ‘shit, Klaasje is morgen jarig en ik moet nu een kaartje sturen’, maar ik heb al veel aan mijn hoofd die dag, dan krijgt Klaasje maar een keer geen kaartje. Het is allemaal niet zo boeiend. En juist als ik de dwang loslaat zijn er heel veel momenten dat ik wél tijd heb voor dat soort dingen. En vooral ook: ik voel me gewoon rustig, peaceful. Nu of niet! Love it.

Maargoed, het huis. Het scheelt dat het andermans huis is, dat geeft motivatie om het netjes te houden. Het zet me wel weer aan het denken: de huizen waarin ik heb gewoond waren altijd chaotischer en misschien dat ik er daardoor een soort allergie voor heb gekregen? Studentenhuis, woongroep, stacaravan. Dat laatste was veel werk qua onderhoud en gaf veel onrust. Zou ik dan toch gelukkig kunnen zijn in een huis? Maar na even nadenken weet ik het al. Ik trek de verantwoordelijkheid voor spullen namelijk slecht. Ik ben redelijk gemakszuchtig en moet mezelf echt dwingen goed voor spullen te zorgen. Dat kost heel veel energie, strijd en tijd. Al die tijd wil ik besteden aan fijne dingen: natuur, mensen, creativiteit. En het helpt mij ook als ik geforceerd word dingen te doen waar ik blij van word. Ik word blij van buiten zijn en van beweging, maar als het niet nodig is doe ik het gewoon niet. In een tent wonen in het bos dwingt me dat te doen, het is noodzakelijk. En dan doe ik het wel en voel ik me goeeeed.

Ja, ik ben gemakszuchtig. Het is misschien wel de menselijke natuur om de weg van de minste weerstand te kiezen, want energiebesparing is nuttig om te kunnen overleven (ff in oermensscenario’s gesproken). Veel mensen kunnen zichzelf wel dat duwtje in de rug geven en gaan hardlopen, gezond eten, of wat dan ook. Veel mensen ook niet, en ik weet dat ik daar een van ben. Ik neig naar gemak en geloof me: ik probeer mezelf al mijn hele leven discipline bij te brengen. Lukt gewoon niet en gaat ook niet gebeuren. Het elke keer proberen wakkert alleen maar teleurstelling in mezelf aan. Het is ook best tegenstrijdig: we hebben het leven in heel veel opzichten gemakkelijker gemaakt, en moeten onszelf dan dwingen om alsnog diezelfde dingen te doen omdat ze ons gelukkiger maken. Denk aan beweging, in de natuur zijn, slow living, telefoongebruik, etc. Ik wil een dagelijks leven waarin ik handelingen moet verrichten die me gelukkig maken, niet waarin ik de gemakken van de wereld met al mijn overtuigingskracht steeds moet overstijgen.

ANYWAY. Even tijdelijk twee weken bankhangen, daar word ik dan wel gelukkig van. Genoeg buiten en beweging de rest van de zomer. Nu mijn lijf en geest even laten rusten en inspiratie krijgen voor haakwerkjes. Bedankt lieve Afieke, deze plek doet me goed!

Kus