Soms heb ik het gevoel dat ik met elk been in een ander leven sta. Met het ene been in het natuurleven in de tent, in het bos, en met het andere been in het stadse leven, met werk, social media en koffietentjes. Mijn keuze om in een tent te gaan wonen heeft me iets meer naar de kant van het natuurbeen laten zakken, waardoor dat andere been wat aan het knellen is. Het liefst neem ik dat andere been ook mee naar de natuurkant, maar het zit daar nog een beetje vast. Als dat natuurbeen dan een beetje moe is, is er alleen dat stadsbeen om op terug te vallen. En daar zit ik nu. Ik ben even teruggevallen op mijn stadsbeen, haha.

Misschien is het een soort laatste stuip (vast niet, maar ik vind het een leuke vergelijking) om dat stadsbeen nog even helemaal onder te dompelen en te genieten van de plek waar hij staat. Ik heb vorige week mijn tent ingepakt na een derde slapeloze nacht. Niet alleen vanwege de kou, maar ook vanwege de drukte en hectiek in de rest van mijn leven waardoor ik het tentleven afraffelde. En ja, dan is de kou extra heftig en raakt het allemaal een beetje versloft en pauper. Op het terrein waar ik stond mag je tent alleen staan als je er ook slaapt, dus ik besloot om 06:00 dat ik om 07:00 op zou gaan staan en de hele boel in zou pakken en bij mijn ouders zou gaan pitten. Dat was nog best een uitdaging want alles was bevroren, maar de troost was dat ik mijn vader had opgetrommeld om me met de auto te komen halen. Soms moet je gewoon even kiezen voor gemak en gelukkig heb ik die mogelijkheid!

De dagen ervoor waren ook wel erg fijn eigenlijk. De sneeuw bij de tent, wauw! Allemaal pootafdrukken in de sneeuw die ik nieuwsgierig volgde. Ik deed alsof de pootafdrukken van de kat die het hele terrein toegeëigend bleek te hebben van een marter waren en de hondenpoten zonder voetafdrukken toch gewoon van een wolf, maar de ree en konijnenpoten waren wel eenduidig. Zo prachtig hoe zich opeens een geheime wereld openbaart als het sneeuwt!

Sneeuw en vrieskou blijkt ook verbindend, want naast een hongerige kat kreeg ik ook een paar avonden mijn vriend de muis op bezoek. Met de kou kookte ik mijn eten meestal in de tent, lekker winddicht en met het petroleumkacheltje naast me (ja, met genoeg ventilatie en valbeveiliging). Het muisje kwam dan steeds onder mijn voortent door om van de avocadoschilletjes te snoepen. Echt schattig en gezellig. Als ik in bed lag rende hij ook wel eens óver mijn binnentent heen, dat vond ik dan wel weer een beetje intens. Maar ach, wel snoepig 🍬.

Nu ik bij mijn ouders ben kom ik even ultiem tot rust. Ook al heb ik veel afspraken en slaap ik niet eens zo lang als ik normaal in de winter doe, voel ik me echt goed. Ik heb ruimte om iets te doen met mijn creatieve inspiratie (borduren, kaartjes maken, viool spelen) en kan ’s avonds nog lekker uitgebreid chillen. Ik douche elke dag en kan afspraken maken in de avond. Het past even heel goed bij mijn schema nu, omdat het me rust brengt. De tent brengt geen rust, want kost veel werk. Uiteindelijk brengt dat me heel veel mentale rust, maar dan moet ik er niet nog een volle planning naast willen houden. Dus met dat verlangen in mijn achterhoofd, en met de belofte dat dat in de nabije toekomst ook plaats gaat vinden (ik ga 4 maart naar Schotland en stop dan ook met werken) dompel ik me dus even helemaal onder in het gemak van een huis. Voor een paar nachtjes bij mijn ouders, en dan in februari mag ik drie weken op een huis in Assen passen. Echt zo fijn om even alles ‘af te ronden’, lekker met mensen af te spreken, dingetjes op mijn computer te doen en Schotland voor te bereiden!

Het leuke aan een huis is ook dat ik dan weer anders met de natuur omga. Normaal is het onderdeel van mijn dagelijks ritme en nu moet ik het actief opzoeken. Dat geeft wel weer een aanleiding en mogelijkheid om nieuwe plekken te ontdekken. Ik reed van de week met de auto van mijn ouders naar de Veluwe waar ik al een tijd niet ben geweest, om op een random plek door het bos te struinen. Dit weekend ben ik in Twente te vinden en daarna dus in Drenthe. Ik heb heel erg zin om lekker dagjes te wandelen, nieuwe musea te bekijken, en dan toch ’s avonds lekker in een warm bedje te liggen! Juist weer op een ander niveau avontuur.

En dan kan ik met frisse moed met fiets en tent de Noordzee oversteken om daar het tentleven weer lekker te omarmen (of niet, dan slaap ik in herbergjes met full Scottish breakfast 🔝).

Niet zo’n boeiend verhaaltje, maar wel even een update van het nomadenleven!

xSie