Gr10 in de Pyreneeën dag 1-7

Maar echt, behalve aan eten geef ik geen drol uit. We kamperen in de bergen en met z’n tweeën is alles makkelijker. Zeiknatte tent die lekt? Onweerswolk recht boven ons? Geen snoep meer? Samen overleven we het wel. In m’n eentje had ik allang een Airbnb geboekt met tv en een pizza in de oven geknald.

Het begon allemaal zonnig. Ik liep zelfs in mijn korte broek en hempje en zweette me kapot op de steile helling. In tien kilometer stegen we 1200 meter en dat was pittig. Maar stap voor stap kom je er wel, ook met een tas vol brie, twee potten honing, en meer van dat soort ongein. Elke paar meter uithijgen en gelukkig droeg Ted de tent. Mijn tas was gok ik zo’n 15 kilo, zijne boven de 20. Boeie.

Onze enige limiet is eten en het weer. Ted maakte  zich een beetje zorgen dat er sneeuwstormen zouden komen en we dan midden in de bergen zouden zitten. Ik denk dat hij zich vooral zorgen maakte voor mij, want direct de eerste nacht in de bergen had ik het al koud. Buiten dan, in de tent in mijn heerlijke slaapzak en warme linzencurry achter de kiezen gelukkig nog niet. We besloten steeds per dorpje te kijken wat de weersvoorspelling zou zijn. Nu planden we twee dagen tot het volgende dorp, het werden er vier. Laat opstaan, veel pauzes, traag lopen, een spelletje schaak spelen en bovendien korte avonden maakte dat we zo’n 9 km per dag aflegden. Maar misschien ook wel perfect voor mij, want ik heb maar een beetje spierpijn en mijn voeten doen het nog goed!

Sneeuwstormen waren er nog niet, wel immense regenbuien. Twee dagen lang liepen we in de zeikregen, juist nu ons voedsel schaars was. In de bergen kom je regelmatig een zogenaamde cabane tegen, een berghut waar je in kan slapen. Maar de meesten waren op slot. Terwijl we dachten veilig in de tent te liggen voelde ik opeens natte voeten en bleek de tent te lekken! Ted probeerde van alles maar het bleef druppen, nu ook op andere plekken. We gooiden mijn bivvybag over de binnentent en besloten dat een tunneltent geen ideaal model is voor regen. Het blijft makkelijker op plekjes liggen en drupt dan door. En dat voor een slechts zes jaar oude Hilleberg tent (een heel duur merk)! Maar misschien kwam het ook door een gaatje, who knows. Ted gaat Hilleberg mailen, want je hebt daar levenslange garantie dus top!

We sliepen die nacht aangenaam warm hoewel we ons nog wel te pletter schrokken van een onweersbui met immense flitsen. We overleefden het gelukkig allemaal en pakten de tent zeiknat in. We zouden na een paar kilometer al bij een cabane komen en daar zetten we een bakje koffie. Ik rilde me kapot, had al m’n kleren aan maar het nog steeds koud zo hoog in de mistige bergen! Uiteindelijk heb ik ook gewoon maar een zomerse outdoorbroek aan en wat truitjes over elkaar. Misschien moet ik toch eens een donsjack overwegen die Ted nu vaak opofferde voor mij (wat een goeie vent is ’t toch). Gelukkig waren de steile klimmen onze redding, je krijgt het er vanzelf warm van.

Ik heb twee paar schoenen mee: gewone leren bergschoenen en fivefingers. Die laatste zijn van die schoenen met losse teentjes en oh my, wat een genot! Je schuift er niet in dus nul blaarontwikkeling of pijnlijke tenen. Alleen de spieren in mijn voet moeten er wat aan wennen. Ze worden zeiknat, maar dat boeit niet want dat wordt elke schoen in de regen. Ik probeer mijn leren schoenen dus in de tas te houden voor de droge dagen of als ik bevroren pootjes heb.

Na twee dagen mist en regen schijnt de zon weer. Opeens lijkt alles een stuk herfstiger en kouder. Die korte broek komt niet meer tevoorschijn vanaf nu denk ik! Al onze spullen hangen te drogen op de camping waar ze een verwarmd buitenzwembad hebben. Die hebben we gister nog even snel gebruikt nadat we helemaal verkleumd aankwamen. We eten bizar veel en ik ben bang dat ik dik word, maar Ted zegt dat niemand minder zou moeten eten dan ‘ie verbruikt want dat is gewoon arelaxt. Dus vreet ik nog meer rijstewafels met brie en yoghurt met vijgenjam en blikken makreel. Vet goed eigenlijk!

Beste ding dat ik heb meegenomen naast m’n fivefingers: mijn bivvybag. Wat een multifunctioneel ding! We zitten erop in het gras, hij beschermde ons tegen een lekkende tent, en in mijn backpack functioneert hij als regenhoes om mijn opgerolde slaapzak. En vooral: het maakt mijn slaapsysteem een stuk warmer, omdat het de condens opvangt.

Nou, ’t is hier dus vet leuk, Ted is lief en cool, de bergen zijn waanzinnig bizar mooi, en het leven is niet meer dan eten, lopen, slapen. Ik hoor zwarte spechten en zie vale gieren en zing liedjes als ‘Manchester rambler’:

I’m a rambler, I’m a rambler, from Manchester way. I get all my pleasure the hard moorland way. I may be a workslave on Monday. But I am a free man (girl) on Sunday 🏔️

Xxxxxx