Gr10 in de Pyreneeën dag 14-16

Na een heerlijke dag zonder wandelen en twee nachten in een bedje vertrokken we weer. We maakten de studio grondig schoon, want daar had de host in capslock op gehamerd “IK BEN ERG STRICT OP SCHOONMAKEN, GRAAG DE VLOER STOFZUIGEN EN WASSEN”. Beetje heftig vonden we dat en ook raar, je betaalt toch ook een beetje voor de schoonmaak? Maar het airbnb concept is natuurlijk ook wel het achterlaten hoe je het aantreft. Wat we ook raar vonden is dat je je eigen beddengoed mee moest nemen. Welke reiziger heeft dat nou bij zich?! We sliepen op onze slaapzakken en gebruikten de fleecedeken ter plaatse met daarover het dekbed. Wat niet weet dat niet deert.. hoop ik?

Na twee wandeldagen zouden Teds en mijn wegen zich scheiden. Dus boekten we nogmaals een airbnb om nog even een lekker maaltje te kunnen nemen en samen te chillen. Terwijl we naar adresjes zochten zagen we: letterlijk élke plek vereiste eigen bedlakens en grondige schoonmaak. We vonden het nogal aPART. In één van de beschrijvingen stond dat je bedlakens kon huren bij de plaatselijke VVV. Wij daarheen, nogal verrast dat het open was. Want wederom bevonden we ons in een ghost town. Alle winkels dicht op de supermarkt na, geen mens op straat. Tot het skiseizoen is iedereen in een herfstslaap. De VVV belde een adresje voor ons, wat bleek, het was €20. Vonden we te duur. Het waren eenmalige kosten, dus prima als je ergens een week slaapt maar voor twee nachten niet. Dus creëerden we weer ons eigen systeempje met sjaals en lakenzakken en slaapzakken. Ik werd tien keer wakker ’s nachts met een ‘shit ik lig op de matrashoes’! Ik ben dan altijd bang dat mensen dan heel boos op me worden ofzo, haha.

Na die eerste airbnb was de wandeling echt een groot genot. De dag ervoor hadden we gelift naar het naastliggende dorp voor boodschappen, onze wandelroute zou er ook heen leiden. Dus we hadden het zó gepland dat we weinig hoefden te sjouwen en dan gewoon opnieuw daar boodschappen zouden doen. Na drie uur lopen stonden we bij een kasteel met uitzicht over het dorp. We zagen de supermarkt van bovenaf met nul auto’s op de parkeerplaats. Het was zondag, de supermarkt was maar tot 13u open geweest en het was nu een half uur later dan dat. Wat shit!! We wilden inslaan voor een paar dagen en hadden bedacht dat we lekkere lunchdingen zouden kopen. Zouden we dan maar hier al de tent opzetten en dan morgen alsnog boodschappen doen? Maar van alle vier de campings was er geen één open, en wildkamperen in de bewoonde wereld is ongemakkelijk.

We gingen onze voorraad na, wat hebben we nog en hoelang kunnen we daarmee doen? Hoe langer we nadachten hoe meer we beseften dat we al vet veel eten hadden. Gedroogde aardappelpuree, rode linzen, gedroogde worst, pruimen, rijstewafels, makreel in blik, een ui, melkpoeder, bananen. We kwamen echt niets tekort en konden er zo nog drie dagen mee door haha. Dus doorkruisten we het dorp en begonnen aan de volgende helling.

Het pad was het prachtigste tot nu toe. Door de halfkale bomen hielden we steeds uitzicht op een waanzinnige bergkam en een klein voetpaadje leidde ons door bossen, bergdorpjes en knusse weilandjes met schapen. De bossen waren niet te doen zo oranje en terwijl we naar Teds audioboek over een monnik in de middeleeuwen (Pillars of the Earth) luisterden stegen we gestaag. Het begon al laat te worden, maar echt een goeie kampeerplek kwam er niet. Steeds waren er weer boerderijtjes of dorpen, of was de grond te schuin of te begroeid.

In de schemer besloten we: we móeten nu echt een plek vinden. We kwamen bij een soort verlaten stal waar een auto in geparkeerd stond en vonden het nogal creepy allemaal. Dus weken we af naar een open veld waar in grote rode letters op het hek stond: PRIVÉ, VERBODEN TOEGANG. Het was onze enige optie, en we vonden een soort semi goed plekje aan de rand van het weiland met uitzicht op het huis dat erbij hoorde. Terwijl we de tent opzetten beseften we hoe schuin de grond was en bereidden we ons voor op een horrornacht, haha! Ik lag steeds halverwege mijn matje half over Ted heen, maar we hadden beiden opzich prima geslapen. Niemand kwam ons lastigvallen. Chill!

De laatste klim (voor mij) van nog 1000 meter moesten we de volgende dag afklappen. Mijn benen voelde slap en ik had de hele tijd zin om op de grond te liggen, maar alle liedjes die Ted en ik elkaar hadden geleerd de afgelopen tijd sleepten me er doorheen. We kwamen weer door een verlaten skiresort, heel bizar. Alsof er oorlog gaande was en abrupt alles in de steek gelaten. De skiliften op stil, de terrassen van restaurants leeg. We zagen voor ons hoe in een paar maanden tijd alles bedekt zou zijn met sneeuw en rijkelui hier met hun zonnebrillen en après-ski-muziek biertjes aan het atten zouden zijn.

Op de top in de koude wind aten we aardappelpuree en daalden toen een heel geleidelijk pad af naar beneden. Weer door bizar mooi herfstbos. We dachten nog even vlak voor het dorp te kamperen, maar het werd de airbnb. Fijn.

Morgen pak ik de bus naar Lourdes, dan de nachttrein naar Parijs. Vanaf daar een Flixbusje naar Utrecht. In totaal ben ik dan ruim een dag onderweg, met het kostenplaatje: €60 in totaal!! Bizar! Dat geeft zo’n goed gevoel. Ik vond de heenreis best wel terror, dacht dat vliegen het makkelijk zou maken maar vond het vooral gedoe. Trein, shuttle, ruim van tevoren inchecken, wachten op het vliegtuig, etc. Uiteindelijk was ik iets van €150 kwijt in totaal, en iets van 12 uur onderweg. Nu heb ik in de trein een bedje, nog nooit gedaan, ben benieuwd. Ted loopt nog een paar dagen door en vertrekt dan richting Schotlandje. We zien elkaar daar weer hopelijk in december.

Nou, nu ga ik nog even keihard chillen met m’n liefie, doei!! Xx