De sleutel van kamer 13 werd door de oudere, glimlachende man in mijn handen gedrukt. Daar werd ik al heel blij van, want 13 is een vrouwengetal. Is er niet een theorie dat vrijdag de 13e oorspronkelijk een dag was waarop vrouwen samenkwamen, en dat mannen dat intimiderend vonden en toen besloten dat dat ongeluk bracht? Of het bracht ook daadwerkelijk ongeluk voor hén, omdat door die samenkomsten vrouwen hun krachten bundelden en dat misschien niet altijd even positief uitpakte voor de miezerige gevallen onder het mannelijke geslacht? En als dit allemaal een fabel blijkt te zijn, dan kies ik bij deze alsnog voor vrijdag de 13e als dag van de vrouw, gewoon als antigif tegen het bijgeloof en om lekker te schoppen tegen heersende overtuiging. Ik ga mijn best doen om, als ik ooit ga trouwen, dat op vrijdag de 13e te doen en me dan ultiem heks te voelen (hoewel dat trouwen dan weer beetje anti-heks is, maar ook dat narratief kan ik omvormen naar hoe ik het wil, haha).

Ik betaalde maar twee tientjes per nacht en op dag één leek dat de ultieme deal. Tot elf uur sliep ik uit waarna ik in alle rust mijn kopje koffie op het overdekte terras opdronk. De dag erna wist ik weer waarom Nivonhuizen zo goedkoop zijn. Door de kerstvakantie hadden gezinnen hetzelfde idee gehad als ik en dan merk je dat de muren net zo goed gordijnen hadden kunnen zijn; zo goed hoor je alles. Om zes uur rende de kids al door de gangen (chapeau ouders, maargoed, heb je ook niet altijd in de hand hè) en om acht uur vonden ook de ouders dat ‘nu iedereen waarschijnlijk wel wakker was’. Ik moest een beetje huilen, maar accepteerde mijn lot en glimlachte lief naar alle kleintjes. Het is niet jullie fout, rakkers.

Mijn plan was om met midwinter, 21 december, vroeg op te staan en een zonsopkomstwandeling te doen. Gewoon als een soort ritueel om stil te staan bij het licht dat er wél is in de winter. Maar ik had geen zin om mijn bed uit te komen, dus ik verschoof het een dag. Vanochtend liep ik door de halfschemer – het was eigenlijk al bijna volledig licht – door het bos en zette voorzichtige stappen in de modderplassen. In Lage Vuursche wordt regelmatig de wolf gespot, misschien zou ik hem nu ook zien? In mijn fantasieën zou ik mezelf terug naar het huis moeten slepen met een gapende bijtwond en een goed verhaal voor de rest van mijn leven, of zou ik een soort spirituele bond met de wolf voor me hebben en hem mogen aaien, maar niets daarvan gebeurde. Toch was het wel een fijne wandeling en ik nam me voor om dit gedurende de heilige nachten iedere ochtend te gaan doen – gaat toch niet gebeuren. Hier had ik kinderen om me wakker te maken, maar mijn wekker heeft écht niet hetzelfde effect!

Hier zitten is, ondanks de drukte, echt een soort retraite. Ik doe de hele dag niet veel meer dan lezen, schrijven, haken, eten, wandelen, Modern Family kijken. Dat vind ik zo fijn aan Nivonhuizen, het voelt echt even als een minivakantie. De dag begin ik met een ontbijtje buiten, dat vind ik ook een fijn winterritueel. Maar bij mijn kamer heb ik niet echt een plek om buiten te zitten dus zou ik echt het bos in moeten, en bij mijn ouders is dat ook een beetje ongezellig. Hier staan picknicktafels onder afdakjes en vormen dus de perfecte buitenplek om je dag te beginnen. Heerlijk.

En elke dag schrijven in mijn dagboek. In de zomer verwatert dat altijd, en vanaf midwinter bedenk ik opeens weer hoe goed dat me doet. Soms hou ik me aan de regel ‘drie pagina’s volschrijven’, zodat je het écht even een goede kans geeft. Ook al is het bullshit wat je opschrijft, je krijgt daardoor een soort routine van schrijven en leert als het ware je gedachtes op papier te zetten. Of ik doe ‘Future Self Journaling’ van de Holistic Psychologist, een rijtje vragen die je elke dag beantwoordt om je bewust te maken van hoe je je wilt voelen, waar je dankbaar voor bent en hoe je jezelf wilt ontwikkelen. Heel nuttig en ik wil dat minstens de 12 heilige nachten volhouden.

Een paar daagjes Nivonhuis – ik kan het aanraden. Voor mij een perfecte afwisseling met de dagen dat ik in mijn kamer zit (ik huur die maar voor halve weken) en om niet steeds alleen maar op mijn ouders lippen te zitten. En het is gewoon een leuke minivakantie. En voor mij een midwinterritueel, want precies 1 jaar geleden zat ik hier ook. Volgend jaar weer?

xx