Mijn conclusie: alleen zijn is een groot genot als je veel te doen hebt. Dat kan werk zijn, kinderen, een huishouden, maar ook gewoon persoonlijke doelen.

Nu zit ik lekker in mijn bedje op oudejaarsavond en ik geniet er intens van. Naast me een lekker kaasje, wat chocola en warme vlierbessenpunch. Mijn bed staat in een donkere hoek op de zolderkamer die ik huur en ik hoor het vuurwerk wel, maar redelijk gedempt. Ik zit helemaal in mijn holletje.

Maar ik geniet er ook zo van omdat ik net nog van een fijn familiediner vandaan kwam. En ik heb wat te doen, er zijn series die ik graag wil zien en interessante boeken die ik wil lezen. Ik wil op mijn laptopje nog wat dingen uitzoeken voor mijn reizen van volgend jaar en ik moet wat extra werk vinden. Gewoon lekker een chille avond met mezelf (zoals iedere avond op mijn kamer, maargoed), omringd door mijn fijne spulletjes.

Toen ik fietste in Schotland, voelde ik me best vaak eenzaam. Een goede les, want ik romantiseerde het alleen zijn in de natuur toch wel. Hoewel ik voor vertrek al anderhalf jaar in Nederland in een tent woonde, wilde ik toch een beetje weg uit ‘de beschaving’. Mensen en de moderniteit trokken aan me, vereisten een planning, verhinderden dat ik kon wakker worden en doen waar ik zin in had. Door de reis besefte ik: vrijheid is niet alles. Het is soms ook lekker om vast te zitten aan dingen; het is niet altijd vanzelfsprekend dat er mensen zijn waarmee je kunt delen; het geeft een goed gevoel om te presteren met een deadline.

Deze maanden in Nederland doe ik ontzettend veel fijne dingen. Ik doe weer een cursus Arabisch, doe een beetje laagdrempelig hardlopen, was een paar nachtjes naar een Nivon-huis met mijn moeder, vierde kerst met mijn ouders, en elke keer die halve weken slaap ik in mijn kamertje. Dat wissel ik dan weer af met andere Nivon-huizen of slapen bij mijn ouders; morgen vertrek ik naar het huis van vriendin Marleen die de hort op is. Ik werk wat uurtjes online voor Vraag de Vroedvrouw (maar wil echt graag nog wat meer werken voor een paar maandjes, weet je wat leuks in omgeving Amersfoort let me know ;)) en kijk een beetje serietjes.

Zo keek ik de serie Alone, waar deelnemers overleven in de natuur, en werd ik weer helemaal geprikkeld en geïnspireerd in alle vaardigheden die ik nog wil leren in mijn leven. Wat een heerlijk gevoel is dat zeg, het gevoel dat je nieuwe dingen wilt leren! Vissen en alles wat daarmee te maken heeft staat daarin hoog op mijn lijstje. Lijkt me gewoon vet. Ergens zou ik ook willen leren jagen, maar schieten voelt echt niet als mijn ding. Toch lijkt het me mooi om natuurbeheer te kunnen combineren met voedselvoorziening.

Dus ik naar de visboer om te vragen of hij nog vishuiden had liggen, hij zou ze invriezen als hij ze had en me dan bellen. Ik wil gaan oefenen met die huiden te looien, daar kan je dan weer leuke tasjes of kleding van naaien. Een visnet breien lijkt me ook vet, en überhaupt begrijpen hoe je vist met zo’n net. Maar dat is misschien meer iets om in Schotland te gaan oefenen, lekker vissen in de zee (en ik ga heus geen hordes vis vangen, gewoon een paar om mezelf mee te voeden).

Hoewel er al een paar plannen vast staan voor volgend jaar, is nog veel onduidelijk. Ted en ik puzzelen wat af, hoe kunnen we allebei geld verdienen en toch ook veel bij elkaar zijn (we mogen niet in elkaars land werken)? Hoeveel geld hebben we überhaupt nodig? Op de planning staat in ieder geval vanaf mei twee maanden Canada samen, waar mijn zus woont, en daar een lange-afstandswandeling maken. In april loop ik dan eerst nog vier weken met zwerverheksje Zora door Engelse bergen. En in februari komt Ted als het goed is deze kant op.

Het werkt ontzettend goed voor mij. Nu weer even toegeven aan het Nederlandse leventje met huisje en mensen en afspraken en straks weer de vrije natuur in, met Zora en met Ted. Afwisseling is key, motto forever, die mag op m’n graf. Want te lang van het één, daar word ik niet goed van.