‘Als je wilt dat er iets verandert, verander dan iets’. (If you want something to change, change something). Die uitspraak, die ik ergens in een boek las afgelopen maanden, was de extra motivatie om het dan maar zonder al te veel nadenken te doen. Een auto kopen.

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb een prima leventje. Maar het voelt een beetje alsof het op pauze staat. Initieel was dat ook een beetje het idee: even een paar maanden overwinteren en dan weer naar Schotland. Dat is leuk als je dat van tevoren plant, maar als je in dat overwinterplan zit, is het minder leuk. Ik wil geld verdienen, en hoopte dat te doen met freelance klusjes via verschillende platforms. Maar eerlijk is eerlijk: ik vind het geen fuck aan en heel vaak kan ik ook geen werk vinden. Ik moet mezelf elke keer weer over die drempel trekken, terwijl: ‘ik kan het ook gewoon niét doen’. Ik heb een financiële buffer vanwege een erfenis van twee jaar geleden, dus het is niet zo dat het nu móet. Maar ik wil wel graag werken zodat ik dat spaargeld aan blijf vullen en ook blijf nadenken over wat ik wil, qua werk. Want op een dag is dat geld opeens op, en moet ik ook wat verzinnen. (En die dag zit er al snel aan te komen).

Hoewel in Nederland zijn initieel altijd fijn is – oud en vertrouwd boodschappen doen bij de appie en lekker met mijn ouders chillen – heeft het onbewust ook een negatieve impact. Ik ben gevoelig voor de sfeer en voor wat mensen om me heen doen. Iedereen werkt veel, heeft huizen en kinderen, en maakt zich nuttig. Ik ga daardoor altijd weer een beetje aan mezelf twijfelen. Ben ik lui? Ben ik dom dat ik niet iets van een goed betaalde baan kies? Moet ik gewoon toegeven dat het leven bestaat uit werken en ingewikkelde financiële dingen zoals verzekeringen en hypotheken? Kortom: moet ik eens volwassen worden?

Daarnaast had ik me voorgenomen in Nederland ook te doen wat ik in Schotland deed: mensen opzoeken. De afgelopen jaren had ik de neiging mezelf wat terug te trekken en die fase was ook nodig. Maar het leukste aan het leven vind ik toch wel gezelschap. Gelukkig heb ik twee hele gezellige ouders waarmee ik de feestdagen al etend, serie-kijkend, breiend en uitziekend heb doorgebracht, maar iets van meer gelijkgestemden zou me ook goed doen. Maar aangezien ik in het voorjaar ook weer vertrek, vind ik het moeilijk dat echt in gang te zetten. En hoe doe je dat dan? Tips?

Ook qua Schotland is alles nog onduidelijk en dat deed me twijfelen aan mijn droom daar (veel) heen te gaan. Ik kan er niet werken, ik kan er dus ook niet echt iets opbouwen, ik heb geen idee waar ik straks weer ga verblijven en of ik dat allemaal wel wil. Misschien beter toch naar Frankrijk, waar ik het ook heerlijk vind? Wie weet, maar ik had gelukkig al als verjaardagscadeautje de West Highland Way geboekt met mijn moeder, die gaan we in april doen!! Dus, ik ga sowieso dit jaar nog naar Schotland.

Ik kwam er eigenlijk achter dat ik wel behoefte heb aan iets stabiels, maar nog niet tevreden ben over de fase in mijn leven om me er nu in te settelen. Ik dacht na over landelijk wonen in Nederland, antikraak, of een klein stukje land in Frankrijk kopen, vet random. Aan de andere kant zie ik het ook weer niet zitten om in the middle of nowhere in mijn eentje te zitten, en maakt mijn sociale netwerk ook uit. Maargoed, die kun je overal wel weer opbouwen, hoewel dat in Frankrijk wel wat stroef schijnt te gaan.

Eén ding wat steeds terugkwam was een autootje. Want met een auto gaat er opeens weer een nieuwe wereld open, een wereld die ik nu waarschijnlijk nog niet eens overzie. Ik zou in Nederland makkelijker de randstad kunnen verlaten, en ik zou me in Schotland veel vrijer rond kunnen bewegen met meer comfort-spulletjes. Al een paar maanden had ik het er met mensen over, maar het was een besluit dat ik uitstelde tot de winter, omdat ik in november nog een maand in Schotje was.

Ik had daarvoor al wel bij een autootje gekeken, maar dat bleek een wrak. Achteraf had ik bijna spijt dat ik hem niet had gekocht, want ‘dan had ik nu een autootje gehad’. Dus blijkbaar wilde ik dit écht, hoewel ik ook niet zeker was van mijn besluit. Oké, een auto, en dan? Geen idee. Geen idee wat er zich dan weer aandient, maar ik weet sowieso mijn richting niet zo goed op het moment. Ik wil niet blijven waar ik nu zit, er moet iets veranderen. Dus moet ik iets veranderen.

Het tweede autootje waar ik keek leek er meer op. Een oud ding, uit 2001, maar niet al teveel kilometers en goed onderhouden. De verkoper was ook aardig en zorgzaam en had zelf een bedje en kastje in de auto getimmerd. Ik dacht nog even aan een gewone auto, want ik heb toch tenten waar ik in kan slapen? Maar deze Renault Kangoo, een soort gehandicaptenwagentje, is eigenlijk een gewone auto, maar dan met bijzonder veel laadruimte én dus de mogelijkheid tot een bedje. Chill toch?

Ik twijfelde, hij vroeg er €5000 euro voor. Eigenlijk vond ik het teveel voor zo’n oude auto. Maar hij reed goed en zag er redelijk goed uit. Verder kijken, naar de andere opties? Kan, maar misschien was dit het moment om niet te prefectionistisch te zijn. Tuurlijk, een auto die drie eigenaren heeft gehad ziet er gebruikt uit. Ik zal er vast iets teveel voor betalen. Er zullen wel weer allerlei dingen tegenvallen of misgaan. Er zal vast een beter exemplaar zijn. Maar het is een begin, dan is mijn zoektocht klaar en kan een nieuwe fase beginnen. Een fase van een leven met een auto. BRUUT!

Dus deed ik het na twee dagen wikken en wegen. En zo haalde ik hem vandaag nog op, en heb ik vóór de jaarwisseling nog een auto in mijn bezit! Een minicampertje, eigenlijk. HOE VET! Ik vind het doodeng en het zal wel weer allemaal problemen opleveren, maar soms moet je maar gewoon in het diepe springen, toch? Ook als je geen idee hebt of het de juiste beslissing is. En ik mag ook niet klagen, want ik betaal het van geld waar ik niet voor heb hoeven werken. Maar grote bedragen uitgeven is altijd spannend.

En nu? Ga ik mijn kamer opzeggen, waar laat ik mijn spullen? Het plan is in ieder geval om begin april naar Schotland terug te keren met de auto op de boot, dan naar het Noorden te rijden en met mijn moeder de West Highland Way dus te doen. Voor juli heb ik al een zeekayak cursus geboekt aan de westkust (omg) en ik overweeg een hele vette mandenvlechtcursus te doen die veel te duur is. Ik moet gewoon dingen plannen, want anders is zo’n grote open leegte waarin alles kan te overweldigend en verlammend en eindig ik in the middle of nowhere in mijn uppie, vet ongelukkig. Verdere plannen zijn nog een wandeltocht te doen, veel munro’s (bergtoppen) te beklimmen, en twee keer ofzo te Wwoofen (op een boerderij werken). Ik denk dat ik een half jaar aan één stuk blijf, zodat ik niet in het hoogseizoen met de hondsdure boot terug hoef.

Qua werk is het nog even de vraag. Het is moeilijk om hier iets vasts te vinden voor maar een paar maanden. Ik denk veel na over hoe ik dit in de toekomst moet doen, maar dat is lastig want ik ben nogal veeleisend. Ik háát commercie. Ik wil niet op mijn laptop werken, want dat vind ik ook stom. Iets met sociale media enzo ook niet, want dat is verslavend. Ik wil de vrijheid om naar mijn lijf te kunnen luisteren als ik niet lekker ben of meer slaap nodig heb. Ik wil geen geld verdienen met hobby’s (plus, ik ben dus tegen commercie = tegen verkopen). En ik wil eigenlijk geen diensten langer dan 5 á 6 uur, want dan ben ik daarna gewoon kapot.

Mijn droom is en was minder financieel afhankelijk te zijn (= niet passief inkomen, maar minder geld nodig te hebben), maar dat is moeilijk als je nomadisch leeft. Want als ik op één plek ben, kan ik investeren in een moestuin, in voorraden aanleggen, in vrijwilligerswerk doen voor de gemeenschap, in creatieve creaties maken, en in een netwerk van mensen die elkaar kunnen helpen. Nu ben ik toch afhankelijker van supermarkten, betaalde accommodaties en andere moderne faciliteiten.

Dus, een nieuwe droom ontvouwt zich en wellicht brengt de Kangoo me er iets dichterbij. Een stabiel, landelijk plekje, dichtbij geweldige natuur voor kampeeravonturen, dichtbij mensen maar ver van de menigte, met een tuin. Het moet wel in Schotland zijn, maar dat kan niet, dus leuke uitdaging. Genoeg manifesteren, dan maar?

Wat wil ik:
– Huisje met keuken
– Eigen voedsel kunnen verbouwen (of met een groep)
– In of bij een dorp/gemeenschap
– Landelijk, veel natuur
– Geld kunnen verdienen
– Plek die ik kan inrichten en waar ik het hele jaar kan verblijven
– Dichtbij bergen
– Ruimte voor wol en knutsel

De les: als je iets verandert, veranderen er heel veel andere dingen mee. Dus je hoeft niet meteen je doel te bereiken.

Stay tuned voor coole foto’s van de inrichting van mijn nieuwe minicampertje. Ik denk dat ik volgende week al op stap ga!

Liefs en als je niks boeiends hebt bereikt dit jaar ben je nog steeds cool,
Simone